سرور هادیان/

اشک زبان مشترک همه احساسمان است به تو. تو که آرزوی شهادتت مدت‌ها آوازه هر کوی و برزنی بود. برای تو ای سردار خوبی‌ها، رفتنی زیباتر از شهادت در سرزمینی که بارها برای زیارت و حفظش با پای دل رفتی، نیست. اهل معنا می‌دانند که دلدادگی یعنی چه؟ و تو دلداده‌ای بودی که همانند کبوترهای جلد حرم آقایمان با آنکه پر کشیدی اما جسم مطهرت امروز به مشهدالرضا(ع) بازگشته و من به رسم ادب اما با بغضی در گلو به مراسم وداعت آمده‌ام.

وقتی خبر شهادتت را شنیدم، درست یک بار دیگر داغ عزیزی را که دو سال پیش در مجلس شورای اسلامی در حمله کوردلان داعش از دست دادمش، به یاد آوردم.

می‌دانم بسیاری از خانواده‌های شهدا هم با شنیدن خبر شهادتت بار دیگر دلشان لرزید.

تمام آن لحظه به این اندیشیدم که داعش آن روزها چقدر نزدیک ما می‌توانست باشد. به یاد دارم آن زمان همه بی‌قراری‌هایمان از اتفاقی بود که اصلاً انتظارش را نداشتیم. درست مثل پخش خبر یک انفجار و یک دنیا حسرت نبودنت، خرداد 96 را از یاد نمی‌توان برد. پس از آنکه مقر داعش توسط ایران موشک‌باران شد، دلمان آرام گرفت؛ یک بار دیگر معنای امنیت را برایمان یادآور شدی. حس آنکه در برابر دشمنان می‌توانیم از میهنمان دفاع کنیم و امنیت کشورمان برقرار است، آراممان کرد. به سیاست کاری ندارم فقط می‌دانم قهرمان ملی امنیت کشورم را به شهادت رساندند. آن هم توسط کسی که ما را به تروریست بودن متهم می‌کند اما این بار هم مثل همیشه خودش آبروی نداشته‌اش را در جهان از بین برد. من همان قدر می‌دانم سپهبد سلیمانی را دوست دارم برای آنکه داعش را از من دور کرد، او امنیت را برایم آورد. خبر شهادتت یادآور بسیاری از روزهاست مانند روزی که سردار شوشتری به شهادت رسید. بعدها دستاوردها و آثار برکات بودن آن را بارها و بارها شنیدم و دیدم. یکی از آن برکات هنوز وفاق بین اهل سنت و شیعه کشورم است.

این روزها یک بار دیگر غمت برای من و همه آن‌هایی که امنیت را این همه سال برایمان معنا کردی، روی شانه‌هایمان سنگینی می‌کند.

«سپهبد سلیمانی» یعنی امنیت مرزها و اقتدار نظامی مردم کشورمان و همین قدر می‌دانیم این اقتدار با نبودنت تمام نمی‌شود. نیستی اما آن قدر بزرگ بودی و هستی که حتی در نبودنت بسیاری از افراد با اعتقادات مختلف و اندیشه‌های متفاوت سیاسی را کنار هم جمع کردی. اشک‌های مشترک و زبان مشترک احساس همه ما برای تو بزرگمردی است که همه دوستت داریم و دل بی‌قرارمان بیشتر از آن آرام می‌گیرد که این دوست داشتن مرز جغرافیایی نمی‌شناسد. دیدن پست‌ها و استوری‌های مختلف برخی از هنرمندان و سیاستمداران و مردم کشورهای دیگر نشان از آن دارد که اگر چه تو نیستی اما آثار رفتار و برکات کارهای بی‌ادعایت تا ابد باقیست.